viernes, 25 de junio de 2010

miércoles, 23 de junio de 2010

* Strauss-Kahn, director do FMI, alentador dunha “reforma laboral que elimine rixideces”, cobra 420.000€ netos anuais, o equivalente a 25 anos de salario dun carteiro. Defende o aumento da idade de xubilación e rebaixa das pensións, pero el terá unha de 210.000€ anuais con so dous anos de cotización.
* Os 2.000 millóns gastados na “campaña de Afganistán” darían para pagar 62.000 mestres da pública.
* Durante 2008, Francisco González, Presidente do BBVA cobrou 5.340.000 €, o equivalente a 250 anos do soldo dunha comadroa da sanidade pública.
* 17.590 millóns de euros son os beneficios dos cinco grandes da banca española. Coa redución do salario de tódolos empregados públicos do país vanse aforrar so 3.000 millóns de euros, é dicir, a sexta parte deses beneficios da banca.
* María Dolores de Cospedal, cobra 230.000 euros como político, é dicir, coma 6 oncólogos ou cardiólogos da pública.
* Os técnicos de Facenda informan que en 2005 (último ano no que o Ministerio de Economía e Facenda publicou datos) houbo 88.617 millóns de euros de fraude tributario e á Seguridade Social. Os empresarios declaran menos de 6.346 euros, é dicir, menos cos asalariados. Somos o único país onde os empresarios declaran menos cos traballadores: as SICAV (as sociedades de inversión dos ricos) tributan so ao 1%, mentres que un empregado público modesto paga un 15%.

martes, 22 de junio de 2010

outros momentos

pequenos ratos xuntos

BIOGRAFÍA PEDRO GARCÍA OLIVO

Apunte biográfico

Nací en 1961 en una pedanía de Fuente-Álamo, Cartagena, en el seno de una familia de clase baja. Mi infancia supo, quizás por ello, de la emigración, las dificultades económicas, la delincuencia alimenticia, los trastornos mentales, la escolarización tardía e intermitente... He ahí un cuadro típico.

Me licencié en Geografía e Historia por la Universidad de Murcia, donde cursé también estudios de Filosofía. Me doctoré en esa Universidad, con la tesis La policía de la Historia Científica. Crítica del discurso historiográfico.

Cooperé en Nicaragua con el régimen sandinista, en los tiempos del asedio de la Contra, trabajando en las cooperativas de desplazados de guerra de Matagalpa. Más tarde residí en la Hungría tardo-socialista de fines de los 80, donde fui acogido como investigador-huésped por la Universidad de Budapest. Antes de eso, aprobé una oposición y ejercí no demasiados años como profesor agregado de bachillerato. Fueron los días de las denuncias, de los expedientes, de los escándalos de prensa, etc. Días de una práctica deliberada de la insubordinación docente. Otro cuadro típico...

Abandoné la Enseñanza y durante ocho años me dediqué al pastoreo, viviendo de la explotación de un pequeño rebaño de cabras en una aldea de montaña del interior valenciano. Por razones de pobreza atenazante, solicité en el estío del 2001 el reingreso de excedencia, y doy en la actualidad clases de historia y ética en la SES de Alpuente. Padezco esta circunstancia como una contradicción intolerable. Me alivia pensar que, como ayer, estoy sólo de paso por la educación; y que este baño de infamia acabará pronto. Pero no estoy tan seguro...

A raíz de la publicación de El irresponsable, y en parte debido a la polémica suscitada por sus planteamientos anti-escolares, que afectan también a las experiencias pedagógicas ‘alternativas’ (escuelas libres, escuelas “convivenciales”, pedagogías no-directivas, etc), he intervenido como conferenciante en Universidades del Estado español (Sevilla, Albacete, Valencia, Madrid, Salamanca, Castellón, Huesca, Santiago, Deusto, Barcelona,...) y de Latinoamérica (Venezuela y Colombia) y en todos los Centros Sociales, Colectivos, Ateneos, Bibliotecas,... que se han interesado por estas cuestiones y me han propuesto una charla-debate.

A partir de julio de 2005, el centro de gravedad de mis inquietudes se desplaza hacia las comunidades indígeno-campesinas del área latinoamericana, donde procuro residir intermitentemente. Convierto su problemática en el eje de mis últimos trabajos literarios y videográficos.

Para contribuir a la difusión de las literaturas enemigas, he proyectado una editorial no-económica, que distribuirá de forma gratuita sus realizaciones: “Los Discursos Peligrosos Editorial”.

Fundé una familia, y luego se rompió.

Llevo toda la vida escribiendo, no sé por qué.